Çocuklara Lütfen, Teşekkürler ve Günaydın Demeyi Öğretmenin Değeri

Çocuklarımıza "lütfen" ve "teşekkür ederim" sözlerinin pek çok kapı açabileceğini ve saygı görmek için önce etraflarındaki insanlara saygı göstermeleri gerektiğini öğretmeliyiz.

“Teşekkür ederim” demek, karşımızdaki kişiye saygılı davranmak, ve bir şey istediğimizde “lütfen” demek; çocuklarımıza öğretmeye değen asil davranışlardır.

Belki siz de genç neslin bir parçasısınız ve anne babanız çoktan size başkalarına saygı duymayı ve ilgiyle davranmayı öğretti, böylece siz de insanlardan benzer davranışı görüyorsunuz.

Çocuklara bu alışkanlıkları öğretmek çok önemlidir. Böylece gündelik olarak iyi örnek olarak yarınları hepimiz için daha güzel yapacak saygılı toplumsal davranışlar geliştirebilirler.

Çünkü ister inanın ister inanmayın, en küçük jestler evreni duygularla doldurur. Bugün sizleri bu konu hakkında düşünmeye davet ediyoruz. 

Teşekkür ederim demenin gücü çocuklara öğretilmeye değer

Teşekkür ederim, günaydın ve lütfen demek bir kibarlık göstergesinden ötedir.

Aslında, bunlar çocuklara sıradanın ötesinde düşünmeyi ve diğer insanları ve onların ihtiyaçlarını göz önüne almayı öğretir. Bu en fazla 6 yaşına geldiğinde öğrenilmesi gereken bir şeydir.

Çocukların ahlaki gelişimi

Konu çocukların ahlaki gelişimi olduğunda konu hakkında şüphesiz en tanınmış yazar Lawrence Kohlberg‘dir.

Kohlberg, elbette her çocuk arasında sayısız fark olduğunu, hatta kardeşlerin de birbirinden çok farklı olabileceğini; ama çocukların genelde farkındalık, saygı ve diğerlerini tanıma konusunda aynı yolları izlediğini söylüyor.

• Erken çocukluk dönemi olan 2 ila 5 yaşları arasında, çocuk ödüller ve cezalarla ilerler. Onlar bu dönemde ilgiyi almak ve cezadan kaçınmak için kurallara uymaları gerektiğini öğrenirler.
• Çocukluğun ikinci döneminde altın çağ başlar. 6 yaş ila 9 yaş arasında bireysel benmerkezcilik oluşur.
• 8 ila 10 yaşlarına geldiklerinde, çocuklar genelin iyiliği ve diğerlerine saygı duyma sonucunda kendine saygı duymayı öğrenirler.
• Bu yaşlarda çocukların arkadaşlarına ve kardeşlerine savunmacı bir tavırda yaklaşmaları normaldir, çünkü kendi bireyselliklerinin ötesinde bir farkındalık yaşarlar.
• Zamanla ergenliğe ulaşacaklardır ve bu süreçte kendini, adaletsizliğin ve saygısızlığın ne olduğunu bilen bireyin oluşması çok önemlidir.

Dünyayla bağlantı kurmayı kolaylaştıran kibarlıklar

Birisi dört yaşındaki bir çocuğa bir hediye verdiğinde, genelde anne ve babalarının sessizce veya arka plandan “Ne diyeceksin?” dediğini duyarız ve sonuçta çocuğun sessiz ve isteksiz cevabı: “Teşekkür ederim”dir.

• Bunu ne kadar tekrarladığınızın önemi yok: bir süre sonra bu otomatikliğini yitirecek ve çocuk bunun ne anlama geldiğini öğrenecektir.
• Sınıfta bir şey isterken lütfen dediklerinde arkadaşlarının onlara gülümsediğini görecekler ve teşekkür ettiklerinde, diğer çocuklar da neşeyle karşılık verecektir.
• Bunların hepsi pozitif duygulardan kaynaklı güçlü bağlantılar kurar.
• Birisine zorunluluktan teşekkür etmekten spontane bir şekilde isteyerek teşekkür etmeye dönüşen süreç insan hayatını sonuna kadar değiştiren harika bir süreçtir.
• Pozitif jestler sıcaklık ve ilgi sağlar, ve başkalarına saygı ile yaklaştığınızda her şey çok daha kolay olur. 

Saygıdeğer çocuklar yetiştirmenin gücü

Saygılı ebeveynlik kavramını duymuş olmalısınız. Bu konsept William Sears ve John Bowlby adlı yazarlar tarafından sunuluyor.

Bu enteresan fikir çocuğun çevresine doğal adaptasyonu, empati geliştirmesi ve çevresindeki dünyayı, insanları ve kendilerini daha iyi anlamaları konusuna vurgu yapıyor.

Saygılı ebeveynlik, çocuk ve anne baba arasındaki sağlıklı bağı geliştirmeyi teşvik ediyor, sarılmalar, fiziksel yakınlık, pozitif kelimeler ve sürekli iletişim ile dahası…

Pozitif kelimeler bu tür gelişimin anahtarlarıdır.

Bu yüzden çocuğunuzun eğitimini pozitiflikle doldurmalısınız ve onlara teşekkür ederim, lütfen, günaydın gibi kelimeleri kullanmanın önemini, gücünü ve bilgisini vermelisiniz. 

Saygılı ebeveynler pozitif duyguların negatif duygulardan çok daha etkili olduğunu bilirler. Beyin sürekli hayatta kalmayı öğrenmeye ve daha iyi adapte olmaya yönelik uyarı türleri arar. 

Yani, çocuğunuz ne zaman günaydın, teşekkürler ve lütfen demeyi öğrenirse, pozitif olmayı anlayacak ve bunu yapmayı hiç bir zaman bırakmayacaktır.

Bu kesinlikle hatırlamaya değer.