Benim yazdıklarım hep ilk elden yaşadığım şeyler
hakkındadır. DEHS yaşayan biri olarak yaşadıklarımı daima aynı sendromu
yaşayanlara yardımcı olabilmek için yazıyorum.
Son kitabımin adı, Endişe: Nasıl Kontrol Edilir ve Nasıl Kullanılır. (Worry: Controlling It and Using It Wisely (Pantheon, 1997) Yeni bir konuya başladım: her türüyle endişe. Bu kitabı niye yazdım biliyor musunuz? Çünkü ben dünyanın en endişeli adamıyım! (Daha doğrusu bu kitabı yazmadan önce öyleydim!) Endişe kitabını yazmanın en iyi yanlarından biri toksik endişeyi iyileştirecek pek çok yolun olduğunu ilk elden bulmak oldu. Pek çok kişi için, çoğu zaman, fazla endişeyi kontrol altına almak mümkünmüş. Bu çok iyi bir haber ve bunu mümkün olduğunca çok kişi duymalı. Endişe ile mücadele ederken en önemli hedef ondan tamamen kurtulmak değildir – tam tersine hiç endişe taşımamak, reddetme denilen tehlikeli bir durumdur – hedef, gereksiz, yıpratıcı endişeden kurtulmaktır. Endişe tansiyon gibidir: yaşamak için bir miktarı şarttır. Ama fazlası zararlıdır, hatta sizi öldürebilir.
DEHS olan kişiler olmayan kişilerden daha mı endişelidir? Sanırım öyleler (öyleyim). DEHS olan kişilerin diğer kişilerden daha fazla endişe duymasının nedeni keskin zekalı ve yaratıcı insanlar olmalarından kaynaklanır, çünkü ancak keskin zekalı ve yaratıcı insanlar her olayın negatif olasılıklarını düşünebilirler!
Ama endişenin, kıskaçlarını DEHS olan beyinlere daha fazla geçirmesinin başka nedenleri de vardır. DEHS bizi potansiyel bir tehlike altında bırakır. Çünkü biz sürekli endişe içinde düşünürüz: Ne unuttum? Yanlış bir şey mi söyledim? O çok önemli toplantıdaki konuşmacının hangi önemli sözünü duymadım? Hangi faturaları ödemeyi unuttum? Dolabımı toplamayı, dişçiye gitmeyi daha ne kadar erteleyebilirim? Evin içinde ve dışında haftalar önce yapmaya karar verdiğimiz işler yığılmaktadır, yoksa aylar önce mi karar vermişizdir??!!
DEHS olanlarımızın birer iyi "endişeci" olmasında yarar vardır çünkü bizim endişelenecek çok şeyimiz vardır, en azından DEHS ile hakkıyla başa çıkmayı öğrenene kadar. (bu mümkün!!!, ama sakın kendinizi kötü hissetmeyin, hiç kimse uğraşmdan bir şey yapmayı başaramaz) Hatta DEHS ile başa çıkmanın önemli yöntemlerinden biri nasıl akıllı bir "endişeci" olunacağını öğrenmektir! Akıllı endişeci, endişeyi tedbir alınması gereken bir tehlike sinyali olarak kullanır. Aslında akıllı endişe hayatta başarılı olmak isteyen herkes için altın anahtardır. Intel Corp. eski başkanı Andrew Grove'ın bir zamanlar dediği gibi "Sadece paranoyaklar sağ kalır!"
Paranoyak olmanıza tabii ki gerek yok, uyanık olmak yeterlidir. Tehlike sinyallerini gözleyin ve gördüğünüzde hemen düzeltecek davranışı uygulayın. Sakın sürüncemede bırakmayın. Sakın şu "ama ya?" sonsuzluğunun ağına düşmeyin. Aklınız sizinle oyunlar oynayacaktır, hayal gücünüz sizi karanlık ormanlara sürükleyecektir eğer dikkat etmezseniz endişeler içinde zehirlenirsiniz.
İYİ ŞANSLAR!!!
Edward Hallowell, M.D.
Son kitabımin adı, Endişe: Nasıl Kontrol Edilir ve Nasıl Kullanılır. (Worry: Controlling It and Using It Wisely (Pantheon, 1997) Yeni bir konuya başladım: her türüyle endişe. Bu kitabı niye yazdım biliyor musunuz? Çünkü ben dünyanın en endişeli adamıyım! (Daha doğrusu bu kitabı yazmadan önce öyleydim!) Endişe kitabını yazmanın en iyi yanlarından biri toksik endişeyi iyileştirecek pek çok yolun olduğunu ilk elden bulmak oldu. Pek çok kişi için, çoğu zaman, fazla endişeyi kontrol altına almak mümkünmüş. Bu çok iyi bir haber ve bunu mümkün olduğunca çok kişi duymalı. Endişe ile mücadele ederken en önemli hedef ondan tamamen kurtulmak değildir – tam tersine hiç endişe taşımamak, reddetme denilen tehlikeli bir durumdur – hedef, gereksiz, yıpratıcı endişeden kurtulmaktır. Endişe tansiyon gibidir: yaşamak için bir miktarı şarttır. Ama fazlası zararlıdır, hatta sizi öldürebilir.
DEHS olan kişiler olmayan kişilerden daha mı endişelidir? Sanırım öyleler (öyleyim). DEHS olan kişilerin diğer kişilerden daha fazla endişe duymasının nedeni keskin zekalı ve yaratıcı insanlar olmalarından kaynaklanır, çünkü ancak keskin zekalı ve yaratıcı insanlar her olayın negatif olasılıklarını düşünebilirler!
Ama endişenin, kıskaçlarını DEHS olan beyinlere daha fazla geçirmesinin başka nedenleri de vardır. DEHS bizi potansiyel bir tehlike altında bırakır. Çünkü biz sürekli endişe içinde düşünürüz: Ne unuttum? Yanlış bir şey mi söyledim? O çok önemli toplantıdaki konuşmacının hangi önemli sözünü duymadım? Hangi faturaları ödemeyi unuttum? Dolabımı toplamayı, dişçiye gitmeyi daha ne kadar erteleyebilirim? Evin içinde ve dışında haftalar önce yapmaya karar verdiğimiz işler yığılmaktadır, yoksa aylar önce mi karar vermişizdir??!!
DEHS olanlarımızın birer iyi "endişeci" olmasında yarar vardır çünkü bizim endişelenecek çok şeyimiz vardır, en azından DEHS ile hakkıyla başa çıkmayı öğrenene kadar. (bu mümkün!!!, ama sakın kendinizi kötü hissetmeyin, hiç kimse uğraşmdan bir şey yapmayı başaramaz) Hatta DEHS ile başa çıkmanın önemli yöntemlerinden biri nasıl akıllı bir "endişeci" olunacağını öğrenmektir! Akıllı endişeci, endişeyi tedbir alınması gereken bir tehlike sinyali olarak kullanır. Aslında akıllı endişe hayatta başarılı olmak isteyen herkes için altın anahtardır. Intel Corp. eski başkanı Andrew Grove'ın bir zamanlar dediği gibi "Sadece paranoyaklar sağ kalır!"
Paranoyak olmanıza tabii ki gerek yok, uyanık olmak yeterlidir. Tehlike sinyallerini gözleyin ve gördüğünüzde hemen düzeltecek davranışı uygulayın. Sakın sürüncemede bırakmayın. Sakın şu "ama ya?" sonsuzluğunun ağına düşmeyin. Aklınız sizinle oyunlar oynayacaktır, hayal gücünüz sizi karanlık ormanlara sürükleyecektir eğer dikkat etmezseniz endişeler içinde zehirlenirsiniz.
İYİ ŞANSLAR!!!
Edward Hallowell, M.D.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder